Vallen zonder einde

Je kunt je afvragen hoe de wereld eruit zou hebben gezien als vrouwen de kerk hadden gesticht. Als de kerk in plaats van op de rots Petrus, in de zachte schoot van een vrouw was geboren. Had zij er dan anders uitgezien? Is het vanwege de rotsvaste waarden, dat het zo lang duurde voordat er geluisterd werd naar vrouwelijke zusters in ziekenhuizen, toen ze vonden dat we echt anders moesten omgaan met het verlies van een doodgeboren kind? Toen deze zusters met hoge witte kappen meenden dat woorden als 'zonde' en 'zielloos' niet thuis hoorden in de omgeving van baby’s en jonge moeders? Is het vanwege die keiharde rots van ons geestelijk leven, dat vrouwen hebben geleerd te lijden in stilte? Dat liefde soms verstijfd en verhard door de regels en wetten van het maatschappelijk en kerkelijk leven?